در ازدحام این همه آدم دلم گرفت
دلبسته ام نبودی و کم کم دلم گرفت
از روز اول خلقت به یک نگاه
دیوانه تو گشتم و از غم دلم گرفت
پروانه ای شدم پرو بالم به باد رفت
در حسرت نگاه تو بودم دلم گرفت
در حسرت نگاه تو در برزخ نگاه خودم
یک سیب هم نچیدم وماندم دلم گرفت
حوا خودش مقصر این ماجرا نبود
از این همه لجاجت آدم دلم گرفت
دیگر امید پر زدنم در قفس نبود
در این حصار محکم دلم گرفت
تاریخ : یادداشت ثابت - شنبه 92/9/10 | 7:45 عصر | نویسنده : سمیرا | نظرات ()